Frits Loeb had als directeur van de UMS vanaf het begin de medewerking van ontwerper/bedrijfsleider Dirk Lubertus Braakman. Nadat Loeb in de oorlog had moeten onderduiken, werd er een Duitser als 'Verwalter' aangesteld. Braakman bleef als bedrijfsleider. Na de oorlog werd het directieteam uitgebreid met de neef van Loeb, Frits Ullmann, en zijn schoonzoon, Hans Eiser. Frits Ullmann was het gezicht naar buiten, terwijl Hans Eiser verantwoordelijk was voor de dagelijkse gang van zaken. Na het overlijden van Frits Loeb in 1959 namen zij de leiding helemaal over. De taken van de ontwerper Dirk Lubertus Braakman werden na 1945 overgenomen door zijn zoon Cees Braakman. Tot 1978 bleef hij een rol spelen binnen het bedrijf. Vier jaar eerder hadden Ullmann en Eiser zich teruggetrokken wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Er werden twee nieuwe directeuren benoemd, die van buiten het bedrijf kwamen en die geen specifieke kennis van het meubelvak hadden. Pogingen om het bedrijf weer winstgevend te maken mislukten.

Nadat Pastoe in 1976 was overgenomen door de firma Wyers, werd Harm Scheltens commercieel directeur. Samen met mededirecteur Simon Tieken besloot hij te kiezen voor concentratie in plaats van verbreding van het assortiment. Wyers participeerde voor 35 pct., de inkoopcombinatie Beco voor 35 pct. en de beide directeuren voor samen 30 pct. Onder leiding van directeur Harm Scheltens vond vanaf 1982 de ontwikkeling plaats van het Dutch Design Center. De fabriek was alleen nog maar op de begane grond te vinden en de overige bouwlagen werden ingericht als showroom voor moderne meubels, niet alleen van Pastoe maar ook van andere meubelfabrikanten. Naast Scheltens kwam in 2002 Remco van der Voort als technisch directeur. Deze werd na de pensionering van Harm Scheltens in 2006 algemeen directeur.