De nieuwe inventaris heeft de fouten die aan de oude kleefden vermeden dan wel verbeterd. Daarnaast vertoont zij enkele opmerkelijke verschillen, waarvan het voornaamste is de opname van de huwelijksregisters van schepenen. De reden om dit aspekt van de werkzaamheid van de gerechten buiten de inventaris te houden, in de 19e eeuw nog actueel zij het in afnemende mate, is komen te vervallen. Daarnaast zijn opgenomen de stukken, die tot nu toe als weeskamerarchiefjes bekend stonden en die vooral de voormalige Hollandse gerechten betreffen, die in het begin van de 19e eeuw bij de provincie Utrecht zijn gevoegd. Bij nadere bestudering bleek dat van eigenlijke weeskamers, zoals zij in de rest van Holland, in Zeeland en elders bestonden, niet gesproken kan worden. Nergens fungeerden er afzonderlijke weesmeesters, terwijl overal het gewone gerecht zaken van voogdij en beheer van goederen van wezen behandelde. Bijna overal zijn de voogdijakten in de gewone protocollen ingeschreven; waar zij apart werden gehouden betekent dit nog niet dat er sprake was van een afzonderlijke weeskamer, zoals men in het begin van deze eeuw blijkbaar dacht. In de nieuwe inventaris is afgeweken van de indeling van Utrecht in kwartieren, de gerechten verschijnen in alfabetische volgorde. De indeling van de archivalia geschiedt per gerecht in rubrieken, terwijl de akten zoveel mogelijk zijn uitgesplitst per soort, hetgeen de toegankelijkheid en de snelheid van het vinden van gezochte stukken vergroot. Een aantal criminele en civiele procesdossiers is gereconstrueerd.