P. Schuyt (1884-1981) volgde de opleiding aan de Zendingsschool van het NZG, en was daarna van 1908 tot 1917 en van 1919 tot 1924 zendeling-leraar te Kuku (Midden-Celebes). Omdat hij, "een geboren arts", zich vooral aangetrokken voelde tot de medische kant van het zendingswerk en zich daarin nader wilde bekwamen, was hij 1917-1919 werkzaam in het Petronella-zoekenhuis van de Gereformeerde Zending te Yogyakarta. Hij geraakte echter in conflict met A.C. Kruyt, de informele leider van het werk in Poso. Die had er bezwaar tegen dat Schuyt, om de bevolking te beschermen tegen uitbuiting door Chinese en Arabische handelaars, systematische handelsactiviteiten opzette en winkeltjes opende, en verschilde met Schuyt van mening inzake het kerstenen van de oude rituelen voor de overledenen door de invoering van een grafreinigings-ritueel op het Paasfeest. De voornaamste oorzaak van spanningen was Schuyts streven naar een gecentraliseerde en zo professioneel mogelijke opzet van de medische "hulpdienst". Kruyt zag de medische dienst als een middel om in het vroege stadium waarin de Poso-zending nog verkeerde het vertrouwen van de bevolking te winnen, en legde daarom de nadruk op hulpverlening door individuele zendelingen. In 1924 repatrieerde Schuyt, waarna hij te Leiden de studie voor arts volgde (1924-1928). Graag was hij daarna naar Poso teruggekeerd, maar dit werd hem niet toegestaan, hetgeen hij weet aan tegenwerking door A.C. Kruyt en diens zoon J. Kruyt. Schuyt werkte vervolgens als huisarts in Nederland. Het is nooit gekomen tot een verzoening tussen Schuyt enerzijds en de Kruyten anderzijds.
P. Schuyt schreef een zendings-jeugdboek, Bando, de vioolspeler.
De dossiers in dit archief werden alle aangetroffen in het particulier archief van dr. I.H. Enklaar.
Th. van den End

Literatuur: J. Kruyt, Het zendingsveld Poso (Kampen 1970); G. Noort, De weg van magie tot geloof (Zoetermeer 2006).