De wijkmeesters hadden als taak het houden van algemeen toezicht, het vergezellen van B & W bij hun inspecties, het maken van jaarverslagen van de toestand van de wijk, het bijhouden van het bevol-kingsregister van de wijk, het handhaven van de voorschriften voor de nummering van de huizen, het afgeven van verklaringen (zoals van goed gedrag, onvermogen, militaire dienst, schuttersdienst) en ge-tuigschriften, het verstrekken van informatie aan de politie over verdachte personen, het toezicht op de openbare hygiëne, de aanwezigheid bij brand, het verrichten van hooischouw ter wering van brand, het re-gelmatig houden van een rondgang door de wijk en het onderhouden van contacten met de hoofd- en buurtschouten. De functie werd in 1925 opgeheven.
Tot 1847 moesten eigenaren en huurders van huizen meebetalen aan de onderhouds-kosten van de zoge-noemde buurtwerken, zoals brandtrappen, riolen en brand-pompen. Verantwoordelijk voor het onder-houd en de inning was de buurt-schout. Van de gemaak-te kosten voor het onderhoud moest hij om de twee jaar rekening en verantwoor-ding afleggen aan de wijkmeester. Naast de bovengenoemde taken kon de buurt-schout ook door de wijkmeester, op bevel van de directie van de politie, worden opgedragen om certificaten af te geven, begrafenissen te regelen, rondzeggingen te doen en zand te strooien bij gladheid.

Een hoofdschout trad op als de lasten voor een bepaald buurtwerk in meerdere buurten moesten worden geïnd. Vanwege de lastige inning van de buurtlasten besloten B & W in 1848 om het toezicht op de buurtwerken in eigen beheer te nemen. De kameraar werd nu rechtstreeks verantwoordelijk. De buurtschout bleef nog tot 1860 bestaan.
Van 1824 tot 1851 fungeerde een Commissie voor de wijken en buurten, bestaande uit acht gemeente-raadsleden. Ieder van hen was verantwoordelijk voor een of twee wijken en onderhield daartoe de nodige contacten met de betreffende wijkmeester(s).
Wijkmeesters en schouten werden benoemd door B & W, de laatsten op voordracht van de buurtlieden.