Het huis Natewisch is gelegen in het Overkwartier van Utrecht tussen Amerongen en Wijk bij Duurstede. Oorspronkelijk was het een Gelders leengoed. Merkwaardig genoeg komen we het als zodanig niet vóór het begin van de 15e eeuw tegen. In een lijst van leenmannen van de graaf van Gelre in het Nedersticht d.d. 1270 komt Natewisch niet voor. *  Ook in de Gelderse leenregisters van de 13e en 14e eeuw wordt het niet genoemd.

De oudste bewaarde leenakte dateert uit 1403. In deze akte wordt Johan van Zuylen door de hertog van Gelre beleend met dat huys Natewisch met vier mergen lants tot den dijckweerdt. * 

Natewisch was ergo aanvankelijk slechts een bescheiden leengoed. Al spoedig zien we in de belening echter ook enkele uiterwaarden c.q. gedeelten van uiterwaarden opgenomen, een bewijs dat het goed in omvang en betekenis toenam (zie inv.nrs. 200 en 201). In 1536 werd het huis Natewisch door de Staten van Utrecht als Ridderhofstad erkend. Het goed is dan nog steeds in het bezit der familie Van Zuylen. Pas ruim een eeuw later kwam hierin definitief verandering. In 1671 trouwde erfdochter Emerentia Geertruida van Zuylen, vrouwe van Natewisch, met Joost Taets van Amerongen en bracht daarmee het goed in de familie van haar man. Joost Taets van Amerongen wist door een actieve aankooppolitiek het goed Natewisch aanzienlijk uit te breiden, terwijl zijn zoon Gerard Godard in 1721 een begin maakte met de restauratie van het huis en de verfraaiing van de tuin. Ruim een eeuw later was De Natewisch ca. 120 hectare groot en omvatte het behalve het huis met omringende goederen ook de hofstede Borreveld en het grootste deel van de uiterwaard de Koornwaard. Het huis is op het einde van de 19e eeuw voor een belangrijk deel afgebroken. Alleen de oude donjontoren is nog bewaard gebleven.