De Burgerlijke Instelling voor Maatschappelijk Hulpbetoon, de opvolger van de Stadsaalmoezenierskamer, was gevestigd in het pand Wittevrouwensingel 88. Het bestuur bestond uit een lid van het college van B & W, drie leden van de gemeenteraad en negen leden uit de burgerij. De oude wijkindeling werd vervangen door een nieuwe indeling in districten, met elk een districtscommissie. Deze commissies bestonden uit vrijwillige armbezoekers, voorgezeten door een bestuurslid. Evenals bij haar voorganger het geval was, splitste ook het bestuur van Maatschappelijk Hulpbetoon zich in commissies: de Commissie van onderstand (Commissie A), die bepaalde wie in aanmerking kwam voor een uitkering, en de Commissie voor de geneeskundige verzorging van on- en minvermogenden (Commissie B). Commissie B fungeerde ook als bestuur van het Gemeentelijk Tehuis voor Ouden van Dagen. Later werden toegevoegd de Commissie voor gehandicapten (Commissie C) en de Commissie D, met name belast met de behandeling van verzoeken om huishoudelijke hulp. In 1941 stelde Maatschappelijk Hulpbetoon een reclasseringsambtenaar aan. Ook zorgde het voor de tewerkstelling van werklozen (werkverruiming). De uitkeringen aan georganiseerde en verzekerde werklozen werden sinds 1936 verzorgd door de Gemeentelijke Dienst voor Maatschappelijk Hulpbetoon. In 1955 werd de naam Burgerlijke Instelling voor Maatschappelijk Hulpbetoon gewijzigd in Gemeentelijke Instelling voor Maatschappelijke Zorg. Deze werd bij de invoering van de Algemene Bijstandswet in 1965 opgeheven. De Gemeentelijke Dienst voor Maatschappelijk Hulpbetoon werd in 1931 opgericht om de administratie van Maatschappelijk Hulpbetoon te voeren. Daarnaast was deze dienst belast met de uitvoering van allerlei subsidieregelingen. In 1953 veranderde de naam in Dienst Sociale Zaken. Na de invoering van de Algemene Bijstandswet in 1965 werd de naam veranderd in Gemeentelijke Sociale Dienst.