Na de inlijving bij het Franse keizerrijk in 1811 kregen de gemeentebesturen tot taak de loting en de keuring voor de dienstplicht (conscriptie) uit te voeren. Dit bleef ook na 1813 het geval. Voor de uitvoering zorgde het Militair Bureau, later Bureau der Nationale Militie en Schutterij. Ook werd een Commissie tot de directie der inkwartiering en kazernering ingesteld, die op deze werkzaamheden van het Militair Bureau toezicht hield. In 1814 waren voor inkwartiering achttien locaties aangewezen, waaronder gasthuizen, scholen, de Statenkamer en het Begijnhof. Ook werden soldaten en paarden bij particulieren ingekwartierd, vrijwillig of desnoods gedwongen. Zulks gebeurde alleen in noodgevallen, doorgaans konden doortrekkende troepen worden ondergebracht in het in maart 1814 geopende Militair logement in het Catharijneconvent. Officieren werden ondergebracht bij particuliere logementhouders, met wie een contract was afgesloten. Daarnaast was het Militair Bureau ook belast met alle overige zaken over militie en schutterij.