Bij Soeverein Besluit van 20 december 1813 werd bepaald dat in steden waar tot dusver een afdeling van de in de Franse tijd ingestelde Nationale Garde of Gewapende Burgerwacht had bestaan, schutterijen zouden worden ingesteld. In de grondwet van 1814 werd dit bevestigd. Deze bepalingen werden uitgewerkt in de Wet op de schutterijen van 1815, die de schutterijen verdeelde in dienstdoende in gemeenten met meer dan 2500 inwoners en rustende in de overige gemeenten. Deze laatste zouden alleen worden opgeroepen in tijden van oorlog en gevaar. De schutterij in de gemeente Utrecht bestond uit twee bataljons, samen bestaande uit ruim 1100 officieren en manschappen. De rechtspleging werd opgedragen aan een Krijgsraad, te kiezen door het plaatselijk bestuur. De Krijgsraad was ook verantwoordelijk voor de administratie en het financieel beheer. Bij de Wet op de schutterijen van 1827 werd de naam veranderd in Schuttersraad.
In de provincie Utrecht hadden alleen Amersfoort en Utrecht een dienstdoende schutterij. De rest van de provincie kende vijf bataljons rustende schutterij. Daarvan zijn er in 1830 drie mobiel gemaakt en die kregen toen ook een Schuttersraad. In 1906 werd de schutterij opgeheven. De taken werden overgenomen door de nieuw ingestelde Landweer.
Zie ook de inv.nrs. 12086-12348.